Μαρτίου 2009

7:10 μ.μ.

Από τίποτε δεν ευχαριστείται τόσον πολύ ο θεός, όσον από την συμπάθεια και την ευσπλαγχνία προς τους συνανθρώπους... Εις όλους τους φτωχούς και εις εκείνους που κακοπαθούν οφείλουμε να δείξουμε ευσπλαγχνία.
Δώσε ολίγον εις εκείνον από τον οποίον έχεις το πολύ. Δώσε και τα πάντα εις εκείνον ο οποίος σου έχει χαρίσει τα πάντα. Ποτέ δεν θα ξεπεράσης την γενναιοδωρία του θεού, ακόμη και αν χαρίσης όλα τα υπάρχοντά σου, και αν εις αυτά προσθέσης και τον ίδιο τον εαυτό σου. Διότι και το να δώσης ακόμη και τον εαυτό σου εις τον Θεόν ισοδυναμεί, με το να παίρνης. Όσο και αν προσφέρης, εκείνα τα οποία υπολείπονται είναι περισσότερα. Και δεν θα δώσης τίποτε το ιδικόν σου διότι τά πάντα τα έχεις λάβει από τον Θεόν.
Όποιος πραγματικά αγαπά τον θεό, θεωρεί τον εαυτό του ταξιδιώτη και ξένο στη γη αυτή. Στην επιδίωξή του να ενωθή με τον θεό με το νου και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.
Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος
Διαβάστε περισσότερα »

1:23 μ.μ.

Οι Νεομάρτυρες Χριστού υπό την έννοια ότι εμαρτύρησαν εις το νεαρόν της ηλικίας των και όχι εις τα πρόσφατα χρόνια όπως συνηθίζεται να λέμε,αποτελούν ένα κομμάτι ιδιαίτερης συγκινησιακής μνείας στο κάθε πιστό.Μα κάθεσαι και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν δεκαπεντάχρονα και δεκαεξάχρονα αγόρια και κορίτσια να μην δειλιάζουν μπροστά σε φρικτά βασανιστήρια πριν καν χαρούν και νοιώσουν της ομορφιές της ζωής.διαβάζοντας βεβαίως λεπτομέρειες από τον βίο τους καταλαβαίνεις το γιατί και ταυτόχρονα θαυμάζεις και ριγείς με τις απίστευτες δυνάμεις που αντλούσαν από τον Φωτοδότη τους Χριστό.Πριν κάποια χρόνια που είχαμε επισκεπτεί την μονή Ζερμπίτσης στην Λακωνία προσκυνήσαμε λείψανο του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου του Μονεμβασιώτη, και ήρθε στα χέρια μας το λεπτομερέστατο βιβλίο του Αρχ.Ιγνατίου Μανδενλίδη ιεροκήρυκος που γράφει την βιογραφία του αγίου.Αν θέλετε να δείτε το εξώφυλλο για να βρείτε και το βιβλίο πατήστε εδώ.Εμείς σήμερα γράφουμε τον συνοπτικό του βίο με μεγάλη μας χαρά..
Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από τα μέρη της Μονεμβασίας. Ο ιερέας πατέρας του καταγόταν από το χωριό Γεράκι, αλλ' ως εφημέριος τοποθετήθηκε στο γειτονικό χωριό Γούβες, από όπου καταγόταν η πρεσβυτέρα του και εκεί γεννήθηκε το 1758 και μεγάλωσε ο Ιωάννης. Από μικρός ο Ιωάννης προσπαθούσε να μιμείται τον Ιερέα-πατέρα του στη ζωή του, τον βοηθούσε στις Ακολουθίες της Εκκλησίας και πάντα θυμόταν ότι αυτός ήταν «παπά γιός» και έπρεπε να προσέχει τη συμπεριφορά του, ώστε να είναι παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του.
Αλλά το έτος 1770 οι ορδές του Αλβανού Χατζή Οσμάν, αφού κατέπνιξαν κάθε σημείο ελληνικής αντιστάσεως, έφθασαν και στις Γούβες. Οι Αρβανίτες μεταξύ άλλων φόνευσαν και τον πατέρα του Ιωάννη (που δεν διασώθηκε το άνομά του) και στη συνέχεια αιχμαλώτισαν τον ίδιο και τη μητέρα του και τους μετέφεραν στη Λάρισα. Εκεί τους πούλησαν δύο και τρείς φορές τον καθένα ξεχωριστά και ύστερα από δύο χρόνια τους ξαναπώλησαν και τελικά αγοράσθηκαν και οι δύο από έναν Τούρκο από τη Θεσσαλονίκη, που διέμενε στη Λάρισα. Μάλιστα ο Τούρκος δεν είχε παιδιά και βλέποντας τα χαρίσματα του Ιωάννη, ο οποίος ήταν πολύ έξυπνος για την ηλικία του, πρόθυμος, πειθαρχικός και σβέλτος στη δουλειά, σκέφθηκε μαζί με τη γυναίκα του να τον κάνουν ψυχοπαίδι τους, δηλαδή να τον υιοθετήσουν. Ετσι από τή στιγμή εκείνη καθημερινά το αφεντικό του προσπαθούσε να διαστρέψει τον Ιωάννη από την Πίστη των Χριστιανών και να τον κάνει Οθωμανό. Αρχικά προσπάθησε με κολακείες και υποσχέσεις και κατόπιν με φοβέρες και βασανισμούς, ώστε να κάμψει την αντίσταση του Ιωάννη, ο οποίος όμως έμενε στερεός και ακλόνητος στη Χριστιανική Πίστη του. Παράλληλα και η γυναίκα του άφεντικού του προσπαθούσε καθημερινά με μαγείες και σατανικά γητεύματα να ξεμυαλίσει τον Ιωάννη, ώστε να κυριευθεί από σαρκικές επιθυμίες και έτσι να τουρκέψει. Άλλ ο Ιωάννης, έχοντας το Θεό μέσα του, έμεινε καθαρός απ' όλα. Η Θεία Χάρη τον φύλαξε απ' όλα τα διαβολικά τεχνάσματα της γυναίκας του αγαρηνού.
Αφού κουράσθηκε ο Τούρκος να παρακαλεί και να πιέζει τον Ιωάννη να αλλαξοπιστήσει, θυμωμένος τον οδήγησε στην αυλή του Τζαμιού. Εκεί μαζεύθηκαν πολλοί Αγαρηνοί, που προσπαθούσαν με χτυπήματα, φοβέρες και σπαθισμούς να τον κάνουν να τουρκέψει.Η απάντησή του όμως ήταν ξεκάθαρη: «Εγώ Τούρκος δεν γίνομαι. Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να πεθάνω»!
Έφθασε όμως και η Νηστεία της Παναγίας, το Δεκαπενταύγουστο. Μόλις ο Τούρκος κατάλαβε ότι ο Ιωάννης δεν ήθελε να χαλάσει τη Νηστεία και να αρτυθεί, αποφάσισε να τον κλείσει σ' ένα στάβλο.Εκεί τον κλειδαμπάρωσε για όλο το διάστημα των 15 ημερών και πότε τον κρεμούσε και τον κάπνιζε με άχυρα και πότε τον χτυπούσε με το σπαθί του προσπαθώντας να τον κάνει να φάει και να χαλάσει τη Νηστεία. Αλλ ο Ιωάννης όχι μόνο δεν έφαγε αρτυμένα φαγητά, αλλά ούτε καν τα δοκίμασε. Προσευχόταν και παρακαλούσε την Παναγία να τον βοηθήσει να μην αρτυθεί. Προτιμούσε καλύτερα να θανατωθεί παρά να χαλάσει τη Νηστεία.Βλέποντας ο αφέντης του ότι δεν πείθεται τον άφηνε νηστικό και 3 ημέρες χωρίς να του δίνει τίποτε να φάει.από την άλλη μεριά η μητέρα του ιωάννη ίσως πιεζόμενη από τον τούρκο αφέντη στεκόταν κοντά στο γιό της και βλέποντάς τον αποκαμωμένο από τα βασανιστήρια και από τη νηστεία, τον παρακινούσε να φάει λέγοντάς του: «Φάε, γιε μου, από αυτά τα φαγητά, για να μην πεθάνεις, και ο θεός και η Παναγία σε συγχωρούν, γιατί δεν το κάνεις με το θέλημά σου, αλλά από ανάγκη. Λυπήσου και εμένα τη φτωχή και στενοχωρημένη μητέρα σου και μη θελήσεις να πεθάνεις παράκαιρα και με αφήσεις έρημη σ' αυτή τη σκλαβιά και
ξενιτειά.»
Στις παρακλήσεις αυτές της μητέρας του ο Ιωάννης απάντησε:
«Γιατί κάνεις έτσι, μητέρα, και κλαις; Γιατί δεν μιμείσαι τον Πατριάρχη Αβραάμ, ο οποίος για την πίστη και την αγάπη του στο θεό θέλησε να θυσιάσει το μοναδικό γιο του, τον Ισαάκ, που όμως ο θεός τον διέσωσε με θαύμα; Δεν σκέπτεσαι τους Αγίους Τρείς Παίδες,που ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας κατεδίκασε να καούν στη φοβερή κάμινο, γιατί δεν κατέλυαν την πατροπαράδοτη Νηστεία (της Τρίτης και Πέμπτης τότε), και ο θεός τους διεφύλαξε και δεν κατακάηκαν; Αντίθετα, "δροσιζόμενοι έψαλλον'' ''ο των Πατέρων Θεός, ευλογητός εί".
Δεν σκέπτεσαι ιδιαίτερα τη χήρα Αγία Σολομονή, που όχι μόνο δεν προέτρεψε τα επτά (7) αγόρια της να φάνε το απαγορευμένο τότε χοιρινό κρέας, αλλά και τα παρότρυνε να μείνουν πιστά και ακλόνητα στην Πίστη τους, μαζί με το διδάσκαλό τους Ελεάζαρ, και όλοι αυτοί, οι Άγιοι Μακκαβαίοι (1η Αυγούστου), μαρτύρησαν φρικτά για την Πίστη τους; Εσύ είσαι Πρεσβυτέρα κι εγώ γιος ιερέα και μάρτυρα και πρέπει να είμαστε όχι μόνο πιστοί αλλά και υποδείγματα στους αδελφούς μας Χριστιανούς.γιατί αν δεν φυλάμε και τα θεωρούμενα μικρά από τους νόμους και τα έθιμα της εκκλησίας μας,πως θα φυλάξουμε τα μεγάλα...;».
Ύστερα από αυτή την ακλόνητη στάση και απάντηση του Ιωάννη, εξαγριωμένος πια ο Τούρκος του έδωσε μια θανατηφόρα μαχαιριά στην καρδιά και μετά από δύο ημέρες ο Ιωάννης έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, στις 21 Οκτωβρίου 1773, ως Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης! Γιατί αμέσως, ο Πανάγαθος Θεός ετίμησε το μαρτυρικό του σώμα με ευωδία και θείο φως, όπιως και με πολλά θαύματα αργότερα!
Αφού δηλαδή ο Τούρκος αφέντης του τον εφόνευσε, πέταξε το μαρτυρικό του σώμα στο διπλανό του κήπο, για να το φάνε οι σκύλοι. και όχι μόνο οι σκύλοι δεν έφαγαν το ιερό Λείψανο, αλλά και έμεινε φωτεινό και αναλλοίωτο, ενώ Χριστιανοί Λαρισαίοι είδαν φως ουράνιο να κατέρχεται σαν αστέρι πάνω του!
Τότε ο Μητροπολίτης που πληροφορήθηκε αυτά, ζήτησε την άδεια και ενταφίασε το ιερό Λείψανο χριστιανοπρεπώς. Είχε όμως ο Άγιος αφήσει εντολή στη μητέρα του να μην αφήσει το λείψανό του στη Λαρισαική γη, αλλά μετά τριετία να κάμει εκταφή και να το μεταφέρει στην πατρίδα τους. Ετσι εκείνη παρέμεινε στη Λάρισα επαιτούσα για να ζει, ωσότου έγινε η εκταφή του ιερού Λειφάνου του Άγίου από τον Μητροπολίτη Λαρίσης, ο οποίος και το παρέδωσε στη μητέρα του.Εκείνη κατέχουσα τον ιερό θησαυρό κατέφυγε στην πατρίδα τους και διέμενε σ' έναν αδελφό της, στον οποίο και μόνο ανέφερε ότι κατέχει το ιερό λείψανο του υιoύ της Άγίου Ιωάννου. Άφησε μάλιστα στον αδελφό της κι εκείνη εντολή, όταν πεθάνει και ταφεί, να τοποθετήσουν δίπλα της τα ιερά λείψανα του Άγίου, όπως και έγινε.
Αλλ' ο Πανάγαθος, τιμώντας τον Άγιο, επέτρεψε στη συνέχεια την αποκάλυψή του, από την ευωδία που ανέδιδε το ιερό Λείψανό του και από τα θαύματα που ετελούντο απ' αύτά. Έτσι το ιερό Λείψανο του Άγίου περιήλθε στην Ι. Μητρόπολη Μονεμβασίας, επί Μητροπολίτη Χρυσάνθου, το 1818, και ήδη κατέχεται από την Ι. Μητρόπολη Σπάρτης και την Ι. Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης, ενώ τμήματά του κατέχουν και οι Ι. Μητροπόλεις Μεσσηνίας και Λαρίσης, όπου και έxουν ανεγερθεί Ι. Ναοί επ 'ονόματι του Αγίου, όπως και στην Παλλήνη Αττικής, ενώ στους επικαλουμένους Αυτόν τελούνται θαύματα.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 21 Οκτωβρίου.

Απολυτίκιον. 'Ηχος Γ'. Πρός το: Θείας πίστεως.

Θείον γόνον Σε, Μονεμβασία, ανεβλάστησε καρποφορούντα, Ιωάννη, τα της Πίστεως χάριτας των γαρ πατρώων θεσμών αντεχόμενος τους εκ της Άγαρ αθλήσας κατήσχυνας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Μεγαλυνάριον Ήχος πλ. α΄.

Ιωάννην τον θείον ανεφημήσωμεν, ως της πίστεως βάσιν, και μέγα στήριγμα, της καρτερίας αληθώς τον αδάμαντα, τον γενναίον αθλητήν και δυσσεβών στηλιτευτήν, τον έκλαμπρον μαργαρίτην, πρεσβεύει γαρ τω Κυρίω, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

.
Διαβάστε περισσότερα »

3:36 μ.μ.


ερμηνεία α' χαιρετισμών
ερμηνεία γ' χαιρετισμών
ερμηνεία δ' χαιρετισμών

Οι χαιρετισμοί στην Παναγία είναι υμνωδία που ο κάθε πιστός χαίρεται ιδιαίτερα να διαβάζει.Την μεγάλη Τεσσαρακοστή διαβάζονται κάθε παρασκευή και για πέντε συναπτές εβδομάδες.Τα νοήματα των χαιρετισμών είναι υψηλά και βαθειά και θεωρούμε πολύ χρήσιμη μία μικρή σύντομη ερμηνεία.Β’ ΣΤΑΣΗ
'Ηκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.

'Οταν οι ποιμένες άκουσαν τούς αγγέλους να υμνούν την παρουσία του Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπου ως ανθρώπου έτρεξαν στο σπήλαιο να τον δουν.Περίμεναν να δουν ποιμένα και απεναντίας τον είδαν σαν άμωμο αρνί που είχε βοσκήσει και θραφεί μέσα στην κοιλιά της Μαρίας.Και τότε έκθαμποι της είπαν

Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.

Η Παναγία είναι μητέρα του ποιμένος όλων των ανθρώπων και του αμνού του θεού. Είναι ακόμα η μάνδρα των λογικών προβάτων, εκείνη δηλαδή που κλείνει στην αγκαλιά της όλους τους πιστούς.

Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον.

Ασπίδα μας εναντίον των αοράτων εχθρών και εναντίων των δαιμόνων είσαι Παναγία μας.Και κλειδί που μας άνοιξες πάλι τις πόρτες του παραδείσου.

Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.

Χάρη σε σένα ευφραίνονται μαζί ουρανός και γη, κι όλα τα κτίσματα ενωμένα δοξάζουν τον Κύριο.

Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.

Οι απόστολοι σε είχαν για ασίγητο στόμα τους, και από σένα έπαιρναν το υπερφυσικό τους θάρρος και δύναμη οι μάρτυρες।




Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

Χαίρε στήριγμα ασάλευτο της πίστεως. Χαίρε λαμπρό αποτέλεσμα της Θείας χάριτος.

Χαίρε, δι' ης εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι' ης ενεδύθημεν δόξαν.

Εξ'αιτίας σου γυμνώθηκε από την δυναμή του ο θάνατος κι εμείς φορέσαμε τη δόξα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες.
Αλληλούια.

Οι μάγοι είδαν τον αστέρα, που είχε ανάψει ο Θεός στον ουρανό και τον ακολούθησαν. Το άστρο αυτό ήταν σαν λυχνάρι, που κρατώντας το στα χέρια, έψαχναν στο φως του για τον βασιλέα του παντός. Έφθασαν έτσι μπροστά στον άφθαστο εις δόξαν και χάρηκαν και του φώναξαν Αλληλουία.

'Ιδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη ευλογημένη.

Οι μάγοι, που είχαν έλθει από τη μακρινή Χαλδαία, είδαν στα χέρια της Παρθένου αυτόν που τα χέρια Του έπλασαν τους ανθρώπους. Τον είδαν Κύριο του παντός, παρ' όλο ότι είχε πάρει μορφή δούλου, μορφή ανθρώπινη, κι έσπευσαν να του προσφέρουν τα δώρα τους σαν σε Βασιλέα και να φωνάξουν στην ευλογημένη μητέρα Του τα εξής.

Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.

Χαίρε, συ που γέννησες τον αστέρα που δεν δύει ποτέ. Χαίρε, αυγή μιας καινούργιας ημέρας με φως μυστικό, θείο, πνευματικό.

Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.

Έσβησες Κόρη του Θεού την κολασμένη φωτιά της αμαρτωλής γνώσεως, και φωτίζεις τους μύστες της Αγίας Τριάδος.

Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβάλουσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.

Γκρέμισες ακόμα από τον θρόνο του τον τύραννο διάβολο, και μας φανέρωσες τον φιλάνθρωπο Κύριο.

Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.

Μας λυτρώνεις από τη θρησκεία των ειδώλων, μας σώζεις από τη λάσπη των κακών έργων.Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Έβαλες τέλος στην προσκύνηση του πυρός, που λάτρευαν οι αρχαίοι λαοί και μας απάλλαξες από την φλόγα των παθών.

Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.

Είσαι οδηγός σωφροσύνης για τους πιστούς. Είσαι η ευφροσύνη όλων των γεννεών.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν Αλληλούια.


Έγιναν οι μάγοι κήρυκες θεοφόροι και γύρισαν στη Βαβυλώνα, αφού συμμορφώθηκαν με το πρόσταγμα του Αγγέλου να μην περάσουν από τα Ιεροσόλυμα όπου τους περίμενε ο Ηρώδης για να μάθει από το στόμα τους που είχε γεννηθεί, ο Χριστός. Γύρισαν στην πατρίδα τους και κήρυξαν σε όλους τον Χριστό, αφήνοντας στα παραμιλητά του τον Ηρώδη, που δεν ήξερε να ψάλλει Αλληλουία.

Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.

Όταν ο Ιωσήφ και η Παναγία πήραν τον Χριστό κι έφυγαν στην Αίγυπτο για να γλυτώσουν το Θείο Βρέφος από τη μανία του Ηρώδη, έλαμψε σ' εκείνη τη χώρα το φως της αληθείας. Και τα είδωλά της, μην αντέχοντας την παρουσία του Σωτήρος, γκρεμνίσθηκαν μόνα τους. Κι όσοι σώθηκαν απ' αυτά, φώναξαν στην Θεοτόκο:

Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.

Χαίρε συ που είσαι η ανόρθωση και η σωτηρία των ανθρώπων. Χαίρε συ που είσαι το γκρέμισμα των δαιμόνων.

Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.

Πάτησες και συνέτριψες την πλάνη και την απάτη. Απέδειξες τη δολερότητα των ειδώλων.

Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

Όπως η ερυθρά θάλασσα, κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο, σκέπασε με τα κύματά της τον Φαραώ, που τους κατεδίωκε, έτσι και συ κατεπόντισες σαν άλλη θάλασσα τον νοητό Φαραώ, δηλαδή τον διάβολο και τα στρατεύματά του. Κι όπως ο βράχος στην έρημο, που τον χτύπησε ο Μωυσής με το ραβδί του, ανάβρυσε νερό, έτσι κι εσύ σαν άλλους Ισραηλίτες ξεδιψάς όσους διψούν την αληθινή ζωή, μέσα στην πνευματική έρημο του κόσμου.




Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Όπως η πύρινη στήλη οδηγούσε τη νύχτα τους Εβραίους στην έρημο, έτσι κι εσύ μας οδηγείς μέσα στα πνευματικά σκοτάδια. Κι όπως η φωτεινή νεφέλη τους σκέπαζε την ημέρα, έτσι κι εσύ σκεπάζεις τον κόσμο, πλατύτερη από νεφέλη.

Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.

Είσαι η τροφή που διαδέχθηκε το μάννα και η διάκονος των αγίων απολαύσεων.

Χαίρε, η γη της επαγγελίας. Χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.

Όπως η γη της επαγγελίας ήταν το ωραίο τέρμα της πορείας του Ισραήλ έτσι είσαι και συ για μας η γη που μας υποσχέθηκε ο θεός από την οποία ρέει η χαρά και η ειρήνη.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος। Διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν κράζων Αλληλούια.



Όταν επρόκειτο ο βαθύγερος Συμεών να φύγει από αυτόν τον απατηλό κόσμο αξιώθηκε να δεχθεί στις αγκάλες του τον Θεό ως βρέφος.Και γεμάτος έκπληξη για την ανείπωτη σοφία του θεού αναφώνησε Αλληλούια
Διαβάστε περισσότερα »

1:18 μ.μ.

Ο πατήρ Παίσιος έχει περάσει στην συνείδηση των πιστών ως τον κατ’εξοχήν απλοικό και αληθινό άνθρωπο που θα μπορούσε αβίαστα να δώσει και τη ζωή του ακόμα ει δυνατόν να σωθεί ο συνανθρωπός του, ο πλησίον του δηλαδή.Κι όταν μιλάμε τώρα για έναν γέροντα με τέτοια ‘’μίμηση Χριστού’’ πώς να μην συγκινηθούν οι άνθρωποι; πώς να μην συγκινηθεί ο ουρανός;
Πιστεύω ότι στις άδολες και απλοικές ψυχές όπως είναι και του γέροντα ο θεός ευαρεστείται και αναπαύεται, και βεβαίως αυτές τις ψυχές τις επιβραβεύει με ουράνια αγαθά ακατάληπτης αξίας.Ως συνέπεια αυτού έχουμε να δούμε και να ακούσουμε κατ’θείαν οικονομίαν πολλά ακόμα από τον γέροντα.Τονίζω δε ακόμα ότι διαβάζοντας τις διδαχές του γέροντα φωτίζεται ο νους ξεμπλοκάρεται από τα γήινα βλέπει στη σωστή διάσταση πράγματα που ενδεχομένως είχαν πάρει στραβό δρόμο..βλέπει με λίγα λόγια την αλήθεια….
για μερικές διδαχές του γέροντα πατήστε εδώ
Ο γέροντας Παίσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε άλλα 9 αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία από το Θεό να βαπτισθεί από έναν Άγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον Αγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο Άγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό αγιασμένο βίο του παιδιού, ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν. Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσεται στο στρατό, όπου διακρίνεται για το ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές κινδύνευσε να σκοτωθεί ο ίδιος, να γλυτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του. Αφού τελείωσε το στρατό πήγε στο Άγιο Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί.

Το 1954 γίνεται μοναχός με το όνομα Αβέρκιος και έπειτα Παίσιος, όπου και μόνασε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Ως μοναχός είχε υποδειγματική υπακοή ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του μοναχούς όποτε και όπως μπορούσε. Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Παίσιος βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξει χιλιάδες ψυχές, και να τις βοηθήσει να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνει στο ερημικό και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιο Όρος. Εκεί μόνασε δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες όπως ο παπά-Τύχωνας ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό. Ο γέροντας πια Παίσιος το 1979 μόνασε σε ένα κελάκι μόνος του στην περιοχή «Παναγούδα». Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα, από την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια.

Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παισίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παίσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον Οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
Διαβάστε περισσότερα »

7:05 μ.μ.

Ένας μικρός κατάλογος με τις μεγάλες εορτές και πανήγυρεις στα 20 μοναστήρια του Αγίου Όρους καταγράφουμε πιο κάτω.Καλό είναι να το γνωρίζουμε,και κυρίως αυτοί που πρόκειται να επισκεφτούν τις μονές.Μην ξεχνάμε βεβαίως ότι οι αδελφότητες του Αγίου Όρους τηρούν το παλαιό ημερολόγιο με συνέπεια οι εορτές να εορτάζονται 13 μέρες αργότερα από ότι τις εορτάζουμε εμείς.

1. Ι.Μ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ-----ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ--- 5 Ιουλίου
2. Ι.Μ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ -----ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ--- 25 Μαρτίου
3. Ι.Μ ΙΒΗΡΩΝ -----ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ--- 15 Αυγούστου
4. Ι.Μ ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΟΥ ------ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ--- 21 Νοεμβρίου
5. Ι.Μ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ------ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ--- 24 Ιουνίου
6. Ι.Μ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ----ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ---6 Αυγούστου
7. Ι.Μ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ----ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ--- 6 Αυγούστου
8. Ι.Μ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ ---ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ-- 9 Μαρτίου
9. Ι.Μ ΖΩΓΡΑΦΟΥ -----ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ--- 23 Απριλίου
10.Ι.Μ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -----ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ--- 8 Νοεμβρίου
11.Ι.Μ ΚΑΡΑΚΑΛΟΥ ------ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ--- 29 Ιουνίου
12.Ι.Μ ΦΙΛΟΘΕΟΥ -----ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ--- 25 Μαρτίου
13.Ι.Μ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ---ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ--- 25 Δεκεμβρίου
14.Ι.Μ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ----ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ--- 2 Φεβρουαρίου
15.Ι.Μ ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ ---ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ--- 6 Δεκεμβρίου
16.Ι.Μ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ----ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ--- 23 Απριλίου
17.Ι.Μ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ----ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ--- 6 Δεκεμβρίου
18.Ι.Μ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ---ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ-- 40ημερο μετά το Πάσχα
19.Ι.Μ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ---ΑΓΙΟΣ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ-- 27 Ιουλίου
20.Ι.Μ ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ----ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ--27 Δεκεμβρίου




Διαβάστε περισσότερα »

4:58 μ.μ.

Πάρα πολύ ωφελεί τον καθένα μας το διάβασμα των παρακλήσεων προς τον Ιησού, την Παναγία στους αγίους μας αλλά και των δύο αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ οι οποίοι σπεύδουν ταχέως.Με ένα κλικ εδώ μεταφερόμαστε στην σελίδα που περιέχει τον παρακλητικό κανόνα των αρχαγγέλων..
Διαβάστε περισσότερα »

3:07 μ.μ.

Ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να διορθώσει στον εαυτό του ή στον πλησίον του, έχει καθήκον να το υπομένει, έως ότου ο θεός ορίσει αλλιώς γι' αυτό.
Πίστευε, ότι ίσως είναι καλύτερα έτσι, για να δοκιμάζεται η υπομονή σου, χωρίς την οποία τα καλά έργα έχουν λιγοστή αξία.Πρέπει, ωστόσο, να προσεύχεσαι στον Θεό, για να σε βοηθήσει να υπερνικήσεις αυτά τα προσκόμματα, είτε να τα υποφέρεις με ειρηνική καρδιά.
Αν κάποιος, μετά πρώτη και δεύτερη νουθεσία, δεν διορθώνεται, μη λογοφέρεις μαζί του, αλλά άφησε το όλο ζήτημα στον θεό, που ξέρει να βγάζει το καλό από το κακό, για να γίνει το θέλημα του και για να δοξάζεται από όλους τους δούλους του.Να πασχίζεις να υπομένεις τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των άλλων. Γιατί και συ έχεις πολλά, που οι άλλοι πρέπει να υπομένουν.Αν συ δεν μπορείς να γίνεις όπως ποθείς, πως είναι δυνατόν να κάνεις ώστε οι άλλοι να γίνουν όπως θέλεις;
Απαιτούμε οι άλλοι να είναι τέλειοι και όμως εμείς δεν παρατάμε τα δικά μας ελαττώματα.θέλουμε να διορθώνουμε με αυστηρό τρόπο τους άλλους, χωρίς όμως να διορθώνουν οι άλλοι εμάς.Μας λυπεί η ελευθερία που δίνεται στους άλλους, αλλά δεν ανεχόμαστε να μας αρνούνται κάτι.θέλουμε να δεσμεύονται οι άλλοι με αυστηρούς κανονισμούς, αλλά οι ίδιοι δεν βαστάμε κανένα περιορισμό.Είναι λοιπόν κατάδηλο πόσο σπάνια ζυγίζουμε τον διπλανό μας με τον ζυγό που χρησιμοποιούμε για να ζυγίζουμε τον εαυτό μας.Αν όλοι ήταν τέλειοι, τι θα είχαμε, σ' αυτή την περίπτωση, να υποφέρουμε απ αυτούς για χάρη τού θεού; Αλλά τώρα έτσι τα ρύθμισε ο Θεός, ώστε να μάθουμε να βαστάμε ο ένας το βάρος του άλλου. Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ελάττωμα. Κανείς χωρίς κάποιο βάρος.Κανείς ανεξάρτητος από τους λοιπούς. Κανείς τόσο σοφός, ώστε μόνος του και χωρίς συμβουλή από άλλον να κατευθύνει τον εαυτό του. Αλλά οφείλουμε να ανεχόμαστε, να παρηγορούμε και να βοηθούμε, να διδάσκουμε και να συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλο.Στις ενάντιες περιστάσεις, φαίνεται καλύτερα πόση αρετή διαθέτει κανείς.
Γιατί οι δοκιμασίες δεν κάνουν τον άνθρωπο αδύνατο, αλλά αποδείχνουν τον πραγματικό εαυτό του.
Ο ΜΟΝΑΣΤΙΚΟΣ ΒΙΟΣ
Πρέπει να μάθεις να περιορίζεις σε πολλά τον εαυτό σου, αν θέλεις να ζεις ειρηνικά και μονιασμένα με τους άλλους.
Δεν είναι ασήμαντο πράγμα να ζει κανείς σε κοινόβιο, κοντά σε πολλούς άλλους και να μη λογαριάζει αφορμές παραπόνων, αλλά να ζει εκεί πιστός έως τον θάνατο.Μακάριος όποιος έζησε με τέτοια αγιότητα και έτσι έφυγε απ αυτόν εδώ τον κόσμο.Αν ποθείς όπως έχεις καθήκον να μείνης σταθερός και να προοδεύεις στην πνευματική ζωή, ας θεωρείς τον εαυτό σου εξόριστο και ξένο πάνω στη γη.Για χάρη της αγάπης του Χριστού, πρέπει να γίνεις «μωρός κατά κόσμον », αν θες να ζεις σαν γνήσιος μοναχός.Έχει ειπωθεί σοφά ότι η κουρά δεν κάνει τον μοναχό, αλλά τον κάνει η μεταβολή του βίου και η τελεία απονέκρωση των παθών.Όποιος δεν αποζητά παντού και πάντα τον θεό και τη σωτηρία της ψυχής του, δεν θα συναντήσει παρά θλίψη και πόνο.
Επίσης, δεν μπορεί για πολύ καιρό να περνά κανείς ειρηνικά, αν δεν πασχίζει να πιάνει την τελευταία θέση"
και να υποτάσσεται σε όλους.Θυμήσου ότι βρίσκεσαι εδώ για να διακονείς και όχι να διακονήσαι, για να υποφέρεις και να κοπιάζεις και όχι να σπαταλάς τον καιρό σου στην οκνηρία και τη βαττολογία.
Εδώ, λοιπόν, οι άνθρωποι δοκιμάζονται σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι. Εδώ, κανείς δεν μπορεί να ζήσει άξια, αν δεν ταπεινώνεται πρόθυμα, με όλη του την καρδιά, για την αγάπη του θεού.
(Μίμηση του Χριστού Βιβλίο Α' κεφ. ΙΣΤ και ΙΖ’ )
Διαβάστε περισσότερα »

2:21 μ.μ.

Οι χαιρετισμοί στην Παναγία είναι υμνωδία που ο κάθε πιστός χαίρεται ιδιαίτερα να διαβάζει।Την μεγάλη Τεσσαρακοστή διαβάζονται κάθε παρασκευή και για πέντε συναπτές εβδομάδες।Τα νοήματα των χαιρετισμών είναι υψηλά και βαθειά και θεωρούμε πολύ χρήσιμη μία μικρή σύντομη ερμηνεία.
 β'χαιρετισμοί
 γ'χαιρετισμοί
 δ'χαιρετισμοί

Α’ ΣΤΑΣΗ
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.

Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε στην παρθένο Μαρία για να της αναγγείλει ότι θα γινόταν Μητέρα του Χριστού, είδε ότι ενώ ακουόταν η ασώματη φωνή του, ο Υιός του Θεού έπαιρνε σώμα μέσα στα άσπιλα σπλάχνα της Παναγίας। Τότε θαύμασε λοιπόν, το άυλο και ουράνιο αυτό πνεύμα και άρχισε να απευθύνει στην θεοτόκο τα παρακάτω "χαίρε".
Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει। Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.
Μες από την Παναγία θα έβγαινε η λάμψη της χαράς, δηλαδή ο Λυτρωτής. Και πάλι μες από την Παναγία θα δινόταν στους ανθρώπους η απαλλαγή από την κατάρα του προπατορικού αμαρτήματος.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, γιατί με σένα ξαναφωνάζει κοντά του τον πεσμένο Αδάμ ο θεός και λυτρώνει την Εύα από τα δάκρυά της.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.

Οι ανθρώπινοι λογισμοί δεν μπορούν να φτάσουν εύκολα στο ύψος της αξίας που σου έδωσε η Χάρις του Θεού. Και τα μάτια των αγγέλων δεν μπορούν να βυθοσκοπήσουν το μυστήριο που επάξια εκπροσωπείς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Μαρία κρατάς στα γόνατά σου ως επίγειος θρόνος τον Κύριον του παντός.Βαστάζεις Εκείνον που όλα τα ορατά και αόρατα βαστάζει.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Είσαι ο αυγερινός, που λάμπεις πριν ανατείλει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης,ο Χριστός. Είσαι η γυναίκα που από σένα και με την θέλησή σου πήρε σάρκα ο Υιός του Θεού.
Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.
Είσαι εκείνη με την οποίαν ανανεώνεται η κτίση και από την οποία προήλθε ως βρέφος ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।


Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξον σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως, την κύησιν πως λέγεις κράζων.

Βλέποντας η Παναγία ότι ήταν παρθένος απόρησε πως θα ήταν δυνατό να γεννήσει παιδί.Σάστισε στα λόγια του Αρχαγγέλου και ταράχτηκε.Της φάνηκαν παράδοξα και δεν μπορούσε να τα εννοήσει.Και με το θάρρος της αγνότητας τον ρώτησε πως θα γινόταν αυτό αφού ήταν παρθένος.

Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα। Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πως εστί τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω.
Αλληλούια

Αυτό που ζητούσε να μάθει η Παναγία ήταν γνώση που ξεπερνούσε την δύναμη του ανθρώπινου λογικού।Ήταν θείο μυστήριο. Ερωτά όμως τον άυλο λειτουργό του Υψίστου τον Αρχάγγελο και τον παρακαλεί να της πει πώς θα συμβεί να γεννήσει παιδί από παρθενικά σπλάχνα. Και ο Γαβριήλ, έμφοβος ενώπιον εκείνης που θα έδινε στον κόσμο τον Σωτήρα, της λέγει με λειτουργική φωνή:

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.

Χαίρε συ που ο Κύριος σε αξιώνει να μάθεις τη μυστική Του απόφαση και θέληση. Χαίρε που τα ανέκφραστα πληροφορείσαι με την πίστη.

Χαίρε, των αθυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον.

Η Παναγία είναι το πρώτο και μεγαλύτερο από τα θαύματα της ενσάρκου οικονομίας. Είναι ακόμα η βάση και το αποκορύφωμα των δογμάτων της πίστεώς μας στον Χριστό.

Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι’ ης κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.
Σκάλα που κατέβηκε ο θεός, για να έλθει από τον ουρανό στη γη, είναι η Παναγία. Και συγχρόνως και γέφυρα, που μας ενώνει και ανεβάζει από τη γη στον ουρανό.

Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα। Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.

Εσένα Μαρία θαυμάζουv οι άγγελοι κι ο ένας στον άλλον μεταδίδει τα σχετικά με σε. Και συ είσαι που τραυμάτισες τους χαιρέκακους δαίμονες τον κατάλληλο καιρό.
Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα. Χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.
Γέννησες το Φως του κόσμου με τρόπο ανείπωτο και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το πως.

Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.

Είσαι κάτι που οι σοφοί δεν μπορούν να εννοήσουv.Είσαι η αυγή, που λάμπει στο νου τωv πιστών.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρία, εν τω ψάλλειν ούτως.

Η δύναμη του Υψίστου έπεσε κατά τον Ευαγγελισμό πάνω στη Μαρία και την ήσκιωσε. Και η εύκαρπη κοιλία της έγινε για μας γλυκό χωράφι, απ' όπου θερίσαμε τη σωτηρία, ψάλλοντας όλοι μαζί
Αλληλούια.

’Εχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανάδραμε προς την Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε και άλμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.

Μετά τον Ευαγγελισμό η Παναγία πήγε να επισκεφθεί την Ελισάβετ τη συγγενή της, που ήταν ήδη έγκυος στον Ιωάννη τον Πρόδρομο। Και μόλις η Μαρία, που είχε συλλάβει το Χριστό, πλησίασε την Ελισάβετ, το βρέφος που ήταν στην κοιλία της Ελισάβετ κατάλαβε ότι ήταν η Μητέρα του Κυρίου και σκίρτησε. Και με τα σκιρτήματα αυτά η μητέρα του Ιωάννη την χαιρέτησε ως εξής:

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.

Χαίρε κλήμα από την αμάραντη ρίζα του οίκου Δαυίδ. Χαίρε συ που τον άφθαρτο καρπό κατέχεις,δηλαδή τον Ιησού.

Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.

Συ είσαι ο αγρός όπου βλάστησε ο φιλάνθρωπος γεωργός, δηλαδή ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Συ είσαι το χώμα όπου φύεται ο Φυτευτής της ζωής μας.

Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών. Χαίρε, τράπεζα βαστάνουσα ευθηνίαν ιλασμών.

Χαίρε γη, που βλαστάνεις με ευφορία τους Θείους οικτιρμούς και τράπεζα που έχεις πάνω σου τη δωρεά τωv θείων ιλασμών.

Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.

Χλοερό λιβάδι για να εντρυφούμε έγινες κι ετοιμάζεις λιμάνι απάνεμο όπου θα καταφεύγουν οι ψυχές.

Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.

Οι δεήσεις σου στον Κύριο για μας είναι ως θυμίαμα ενώπιόν Του ευπρόσδεκτο. Και συ εξιλεώνεις όλον τον κόσμο.

Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.

Η καλοσύνη του θεού σε μας αποδείχθηκε με σένα.Και συ μας δίνεις θάρρος να απευθυνόμαστε σε Εκείνον.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε। Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη.Αλληλούια
Ο δίκαιος Ιωσήφ έπεσε σε ταραχή και η σκέψη του κρυφά τον παίδευε και τον ζάλιζε,βλέποντας σε άγαμη και υποπτευόμενος ότι είχες γίνει έγκυος από άλλον άνδρα.Αλλά όταν έμαθε ότι το παιδί που είχες στο σπλάχνο σου ήταν από πνεύμα Άγιο αναφώνησε. Αλληλούια.
Διαβάστε περισσότερα »

4:48 μ.μ.
«Χριστός, η καινή τροφή»
(Γρηγόριος Θεολόγος)

Το σιτάρι συμβολίζει τον Χριστό και την Εκκλησία. Ο ίδιος ο Χριστός παρομοίασε τον Εαυτόν του σαν ένα κόκκο σιταριού. Ένα σπυρί σιτάρι που σπέρνει ο γεωργός πέφτει στην αγκαλιά της γης και τρόπον τινά πεθαίνει. Με το «θάνατο» όμως αυτό του σιταριού αρχίζει μία διαδικασία ζωής: από το ένα σπυρί φυτρώνουν εκατοντάδες νέοι κόκκοι σιταριού! Τη λειτουργική και ζωτική αυτή διαδικασία του σπόρου, χρησιμοποίησε ο Χριστός, για να δώσει στους ανθρώπους να κατανοήσουν τον θάνατο και την ανάστασή του: «Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος (ένα μόνο σπυρί) μένει εάν δε αποθάνει, πολύν καρπόν φέρει» ( Ιωάν.κεφ 12,στιχ 24).
Από το σιτάρι επίσης παρασκευάζεται το ψωμί που γίνεται ο Άρτος της Θείας Ευχαριστίας, «η τροφή του παντός κόσμου».
Το σιτάρι ακόμη συμβολίζει την εκκλησία. Όπως το σιτάρι που είναι απλωμένο στο χωράφι, μαζεύεται και γίνεται ένα ψωμί, έτσι και οι πιστοί διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη, συγκεντρώνονται σε ένα τόπο, στο ναό (ιδιαίτερα κάθε Κυριακή) και συγκροτούν ένα σώμα, το σώμα της εκκλησίας.
Ανάμεσα, λοιπόν, στον Χριστό που είναι ο «κόκκος» και ο Άρτος της ζωής και τους πιστούς, τους κόκκους του σιταριού που συγκροτούν το σώμα της εκκλησίας, υπάρχει μία στενή, λειτουργική και σωτήρια σχέση: σχέση ζωής και ανάστασης!

(έκδοση χριστ.στέγη Καλαμάτας)
Διαβάστε περισσότερα »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.